WebTrainer

Ook Maarten de Graaf streeft zijn persoonlijke sportieve prestaties na met behulp van een coach van WebTrainer. Hierbij een verslag van zijn Ronde van Vlaanderen over 259 km.

Ik had me najaar 2012 aangemeld voor de langste afstand met de gedachte dat ik voor iets anders niet naar België zou gaan. Lekker stoer, maar dan moet ‘t ook gebeuren – 259 km, bijna 11 km kasseistroken en 17 hellingen (met de meeste ook alleen kasseien).

Enkele weken geleden, tijdens de Joop Zoetemelk Classic, had ik nog zo mijn twijfels over mijn power. Maar met twee weken gerichte trainingsadviezen van Aafke te gaan, voelde in dat het goed zou komen.
Afgelopen week begon het toch heel erg te kriebelen. Ik móest de Ronde rijden, ik wilde naar Brugge.
Bij de start in Brugge was het -1 graden Celsius. Het zou de hele dag koud blijven – mijn meter gaf een daggemiddelde aan van 1,3 graden Celsius -, maar goed gekleed was het prima te doen.

De eerste uren lekker de wind schuin van achter. Met wat groepjes flink doorgereden tot de Franse grens. Toen naar het oosten gedraaid met veel vals plat en wind. Net op tijd kwam, voor de verandering, na ruim 100 km de Tiegemberg.

Vandaar was het nog 35 km naar de Koppenberg, waar het feest pas echt zou gaan beginnen. Binnen 40 km wachtten er 7 hellingen en bijna 7 km kasseistroken. Weinig tot geen herstel stond me te wachten. Toch gaf de wetenschap, dat dankzij de trainingen er korte periodes van herstel mogelijk zijn tussen de inspanningen in, mij het nodige vertrouwen. 

Bij de bevoorrading na de Paddestraat (2,3 km kasseien) was er nog ”maar” 80 km te gaan. Ik had het gevoel gekregen dat ik er al bijna was. Die indruk hadden de hellingen en kasseien, die  waren  gepasseerd, me gegeven. Nu verder met de Oude Kwaremont en de Paterberg als voornaamste obstakels en ook nog wat andere hellingen.

De ervaring opgedaan in trainingen in 2012 en dit jaar en de voorbereidende ritten, de drang om toch zo snel mogelijk naar de finish te rijden, het enthousiasme langs de kant, de grote groep van goede en sportieve fietsers gaven me het euforische gevoel dat het niet uitmaakte hoe ver ik nog moest. Gewoon trappen, drinken, eten en dat blijven herhalen, ook al ging de weg over kasseien, of omhoog , of stond de wind tegen. Elke trap bracht me dichter bij de finish.

Het einde was bijna in zicht toen de Oude Kwaremont opdoemde - lang, je verfoeit hem als je er op zit en je wilt er naar terug als je er af bent.  Kort daarna volgde na een mooie aanloop de laatste helling, de Paterberg – steil maar toch heel goed te doen. Bovenop stond het bord met “12 km naar de finish”.  Dat gaf vleugels.

Dank aan Aafke, de adviezen van de andere trainers van Webtrainer en de puike organisatie van de Ronde. Ik heb een superdag gehad, die ik volgend jaar zeker over wil doen. Hard trainen in najaar en winter is de moeite waard, want de Ronde is echt een grote belevenis.